ΤΗ Ε' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Προεόρτια τών Φώτων, καί μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Θεοπέμπτου καί Θεωνά, καί τής Οσίας Συγκλητικής.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, Ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια τών Μαρτύρων.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Θεωνάν καί Θεόπεμπτον, τούς σοφούς ανυμνήσωμεν, τοίς Χριστού γάρ δόγμασι πειθαρχούμενοι, λατρείαν πάσαν αθέμιτον, λαμπρώς καταργήσαντες, τή αγία καί σεπτή, ευσεβώς λελατρεύκασιν, ένα Κύριον, καί Θεόν πρό προσώπου τών τυράννων, ευθαρσώς ομολογούντες, καί στεφανούμενοι άνωθεν.

Τό τού βίου χαμαίζηλον, καί τρυφής τήν ευπάθειαν, καί τήν απανθούσαν δόξαν Πανεύφημοι, καταλιπόντες ως πρόσκαιρον, Χριστώ εκολλήθητε, τώ αυτού κάλλει τερπνώς, ως ωραίω φλεγόμενοι, καί προσήχθητε, ως ηδύπνοα ρόδα, καί τώ στέφει, τής αφθάρτου Βασιλείας, θεοσθενώς συνεστέφθητε.

Οι τόν κόσμον μισήσαντες, υπερκόσμιοι ώφθητε, πρωτοτόκων Εκκλησία συνήφθητε, καί τοίς αγγέλοις συνάδετε, ωδήν τήν ακήρατον, ενωπίω τώ Θεώ, παρεστώτες ενώπιοι, καί τήν άθεσμον, τών ειδώλων απάτην καθελόντες, τών Τυράννων τήν μανίαν, μαρτυρικώς κατεβάλετε.

Έτερα Στιχηρά Προσόμοια τής Οσίας

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τό ευκλεές τών Πατέρων, όντως ποθήσασα, ευκλείας τής αφθάρτου, επεθύμησας, όθεν, εκστάσα τών ηδέων, σώμα τό σόν, πόνοις πάσιν εξέδωκας, καί νύν τών πόνων λαμβάνεις τάς αμοιβάς, τώ Χριστώ συμβασιλεύουσα.

Ο τόν Ιώβ συγχωρήσας, τώ εξαιτήσαντι, καί σέ πυρώσαι θέλων, ως χρυσίον αφήκε, τό σώμα πάσχειν βία τού πονηρού, όθεν σύ καταισχύνασα, τή καρτερία τών νόσων τόν πειραστήν, τώ τής νίκης στέφει έστεψαι.

Τό τού νυμφίου ωραίον, κάλλος ποθήσασα, Χριστού καί νυμφευθήναι, τούτω σύ βουληθείσα, πάσαις ταίς ιδέαις τών αγαθών, διά πόνων ασκήσεως, σαυτήν εκόσμησας, όθεν, νύν σύν αυτώ, βασιλεύεις εις νυμφώνα αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Ετοιμάζου Ιορδάνη ποταμέ, ιδού γάρ παραγίνεται Χριστός ο Θεός, βαπτισθήναι υπό Ιωάννου, ίνα τών δρακόντων αοράτους κεφαλάς, συνθλάση τή θεότητι, εν τοίς ύδασι τοίς σοίς, αγάλλου η έρημος, Ιορδάνου, τά όρη σκιρτήσατε ευφροσύνη, ήκει γάρ η αιώνιος ζωή, ανακαλέσαι τόν Αδάμ, Φωνή βοώντος βόησον, ώ Ιωάννη Πρόδρομε, Ετοιμάσστε οδούς τού Κυρίου, Kαί τάς τρίβους αυτού, ευθείας απεργάσασθε.

Απόστιχα Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Η γή καί τά επίγεια, σκιρτήσατε αγάλλεσθε, ο χειμάρρους, τής τρυφής εν ποταμώ, βαπτίζεται τήν χύσιν, ξηραίνων τής κακίας, καί αναβλύζει θείαν άφεσιν.

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Φωτός ών χορηγός Ιησούς, μή χρήζων βαπτισθήναι σαρκί, επιβαίνει, Ιορδάνου ταίς ροαίς, φωτίσαι τούς εν σκότει, βουλόμενος εν πίστει, τούτω προθύμως υπαντήσωμεν.

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιείμ.

Φορέσας τήν τού δούλου μορφήν, προέρχη βαπτισθήναι Χριστέ, υπό δούλου,, Ιορδάνου ταίς ροαίς, λυτρούμενος δουλείας, τής πάλαι αμαρτίας, καί αγιάζων καί φωτίζων ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Αγαλλιάσθω η έρημος τού Ιορδάνου, καί ανθείτω ως κρίνον, φωνή γάρ βοώντος ηκούσθη εν αυτή. Ετοιμάσατε τήν οδόν τού Κυρίου, ο γάρ τά όρη στήσας σταθμώ, καί τάς νάπας ζυγώ, ο τά πάντα πληρών ως Θεός, βαπτίζεται υπό δούλου, πτωχεύειν ήρξατο, ο τά πλούσια δώρα χαριζόμενος. Ήκουσεν Εύα. Εν λύπαις τέξη τέκνα, νύν δέ ήκουσεν η Παρθένoς, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ο έχων τό μέγα έλεος.

Απολυτίκιον  Ήχος δ'

Απεστρέφετο ποτέ, ο Ιορδάνης ποταμός, τή μηλωτή Ελισαιέ, αναληφθέντος Ηλιού, καί διηρείτο τά ύδατα ένθεν καί ένθεν, καί γέγονεν αυτώ, ξηρά οδός η υγρά, εις τύπον αληθώς τού Βαπτίσματος, δι' ού ημείς τήν ρέουσαν, τού βίου διαπερώμεν διάβασιν, Χριστός εφάνη, εν Ιορδάνη, αγιάσαι τά ύδατα.

Εν τοίς Αποδείπνοις, Κανών, ού η ακροστιχίς, άνευ τών Ειρμών τών τεσσάρων πρώτων Ωδών.

Καί σήμερον δέ Σάββατον μέλπω μέγα.

Ωδή α'  Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

«Κύματι θαλάσσης, τόν κρύψαντα πάλαι, διώκτην τύραννον, τά Ιορδάνια, ρείθρα συστέλλει καί κρύπτει, τήν εμήν νύν καθαιρόμενον, ανθρωπίνως κάθαρσιν, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Κύριε Θεέ μου, φωτώνυμον ύμνον, καί προεόρτιον, φδήν σοι άσομαι, τώ θείοις θεοφανείοις, μυστικώς αναγεννώντί με, καί πρός τήν λαμπρότητα, την θείαν επανάγοντι.

Άνω πρό αιώνων, καί κάτω προσφάτως, επιφανέντα σε, τά υπερκόσμια, καί τά περίγεια Σώτερ, κατεπλήττοντο Θεώμενα, καί τήν υπέρ λόγον σου, ανύμνουν συγκατάβασιν.

Ίνα σου τής δόξης, τά πάντα πληρώσης, σαυτόν εκένωσας, μέχρι καί δούλου μορφής, νύν δέ παλάμη τού δούλου, υποκλίνεις κεφαλήν δουλικώς, τήν εμήν άνάπλασιν, καί κάθαρσιν δωρούμενος.

Ωδή γ'  Ο Ειρμός

«Σέ τόν επί υδάτων, εδράσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, η κτίσις κατιδούσα, σαρκί κρυπτόμενον νάμασι, θάμβει πολλώ συνείχετο, Ουκ έστιν Άγιος, πλήν σου Κύριε κραυγάζουσα».

Σύμβολα πρίν Προφήταις, παρέδειξας τής σής θεοφανείας, νύν δέ τά κεκρυμμένα, ταίς ενεργείαις εγνώρισας, επιφανείς μυστήρια, ανθρώποις σήμερον, νέμων νέαν αναγέννησιν.

Ήπλωσεν Ιορδάνης, τά ύδατα ως νώτα μετά τρόμου, τού δέξασθαι τόν Κτίστην, σωματικώς βαπτιζόμενον, τόν πάντας άγιάζοντα. Ουκ έστιν Άγιος, πλήν σου Κύριε κραυγάζοντας.

Μέγα πρός σωτηρίαν, εφόδιον τό Βάπτισμα παρέχει, Χριστός τοίς αισθομένοις, αυτού τής θείας ελλάμψεως, εν ευφροσύνη ψάλλουσιν. Ουκ έστιν Άγιος, πλήν σου Κύριε φιλάνθρωπε.

Ωδή δ'  Ο Ειρμός

«Τήν πρός τό Βάπτισμά σου έλευσιν, προορών Αββακούμ, εξεστηκώς εβόα. Εις θάλασσαν τούς ίππους σου, ύδατα πολλά, επεβίβασας Σώτερ διαταράσσοντας».

Επιφανέντος σου εν σώματι, ηγιάσθη η γή, ύδατα ηυλογήθη, ο ουρανός πεφώτισται, γένος δέ βροτών, τής πικράς τυραννίδος εχθρού λελύτρωται.

Ρήματι θείω νύν ο Πρόδρομος, εξ ερή μου μολεί, πρός, Ιορδάνην λέγων. Μετανοείτε ήγγικεν, η τών Ουρανών Βασιλεία καλούσα, πάντας πρός δόξαν Θεού.

Ο μεταστρέψας πρίν τήν θάλασσαν, εις ξηράν καί πηγάς, εξ ακροτόμου βλύσας, πταισμάτων χωνευτήριον, νύν αποτελεί, Ιορδάνου τό ρείθρον, πυρί τού Πνεύματος.

Ωδή ε'  Ο Ειρμός

«Θεοφανείας σου Χριστέ, τής πρός ημάς συμπαθώς γενομένης, Ησαϊας φώς ιδών ανέσπερον, εκ νυκτός ορθρίσας εκραύγαζεν. Οι πεφωτισμένοι ήκατε, λούσασθε, καί δι' ύδατος θείου καί Πνεύματος σαφώς, καί ψυχήν καί τό σώμα αποκαθάρατε».

Νεοποιείς τούς γηγενείς, νέος Αδάμ χρηματίσας ο Πλάστης, εν πυρί καί Πνεύματι καί ύδατι, ξένην εκτελών αναγέννησιν, καί ανάπλασιν θαυμαστήν, δίχα συντρίψεως, καί χωνευτηρίων, Βαπτίσματι θεουργώ καινοποιούμενος.

Διά τού Πνεύματος ψυχάς, καινοποιείς, διά δέ τού ύδατος, αγιάζεις τό σώμα τό σύνθετον, ζώον αναπλάττων τόν άνθρωπον, τώ διπλώ γάρ τά συγγενή, χρησίμως φάρμακα σοφή προμηθεία, προσάγεις ως ιατρός, σωμάτων καί τών ψυχών.

Εξ αλοχεύτου προελθών, ο γεννηθείς εκ Πατρός πρό αιώνων, πρός τόν εκ Στείρας παραγέγονας, εξαιτών ως άνθρωπoς Βάπτισμα, αλλ' εξ ύδατος μυστικώς, διά τού Πνεύματος απειργάσω Σώτερ, πολύτεκνον Εκκλησίαν, τήν πρίν άγονον.

Ωδή ς'  Ο Ειρμός

«Συνεσχέθη, αλλ' ου κατεσχέθη, φόβω ο θείος Βαπτιστής, εί γάρ καί συνεστάλη, προσεγγίσαι τώ πυρί ο χόρτος, αλλά ακούσας, Άφες άρτι, έδραμε, τό επίταγμα πληρών ως δούλος, θείας τε άνωθεν, μαρτυρούσης φωνής, ή κουσεν Υιόν τόν προαιώνιον».

Απεγράφης, αλλ' ουκ εδουλώθης, Καίσαρος θεσμοίς πειθαρχών, εί γάρ καί τής δουλείας, παραμύθιον ημίν παρέχων, εκών υπείκεις, καί τελείς τό δίδραχμον, αλλά νόμω τώ τής αμαρτίας, πρίν πεπραμένους ημάς ηλευθέρωσας νύν, καί υιοθεσίας κατηξίωσας.

Βασιλεύεις, αλλ' ου κατά κόσμον, φύσει πεφυκώς Βασιλεύς, εί γάρ καί κατα σάρκα, εκ φυλής Δαυϊδ τεχθείς τόν θρόνον, τής βασιλείας Σώτερ τούτου έλαβες, αλλ' αϊδιον έχεις τό κράτος, συμβασιλεύων Πατρί, πρό αιώνων αεί, καί εις τούς αιώνας σύν τώ Πνεύματι.

Βασιλεύς μέν, ο τού κόσμου Άρχων, καί τών εν τοίς ύδασι, πάλαι προσηγορεύθη, αλλ' εμπνίγεται τή σή καθάρσει, καί καθαιρείται, ως τή λίμνη Λεγεών, τών χειρών δέ σου Σώτερ τό πλάσμα, τό δουλωθέν υπ' αυτού, κραταιά σου χειρί, τής ελευθερίας κατηξίωσας.

Ωδή ζ'  Ο Ειρμός

«Άφραστον θαύμα! ο εν καμίνω ρυσάμενος, τούς Οσίους Παίδας εκ φλογός, κλίνει κορυφήν, καί αιτεί τό Βάπτισμα, υπό τού δούλου, καθαίρων τούς βοώντας, Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί».

Τέμνεται ρείθρον, πρίν μηλωτή Ιορδάνιον, προτυπούση Βάπτισμα τό σόν, δι' ού τών παθών, ρήγνυται χιτώνιον, καί αφθαρσίας ένδυμα αυτουργείται, τοίς βοώσι, Χριστέ ο Θεός, ευλογητός εί.

Όλβιον ρείθρον, έν εαυτώ γάρ δεξάμενον, βαπτισθέντα τόν Δημιουργόν, δέδεικται πηγή, ζωηφόρου νάματος, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Νέκρωσιν θείαν, συμβολικώς εικονίζοντες, καταδύσει ύδατος τριττή, εν τώ Βαπτισμώ Χριστώ συνθαπτόμεθα, τή τριημέρω εγέρσει κοινωνούντες, καί βοώντες Χριστώ. Ευλογητός εί.

Μία η χάρις, Πατρός Υιού τε καί Πνεύματος, τελειούσα τούς τήν δωρεάν, στέργοντας πιστώς, τού θείου Βαπτίσματος, υιοθεσίας λαβόντας εξουσίαν, τού βοάν. Ο Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'  Ο Ειρμός

«Έκστηθι φρίττων ουρανέ, καί σαλευθήτωσαν, τά θεμέλια τής γής, ιδού γάρ ύδωρ περιβάλλεται, ο φλέξας ύδασι πρίν, Δικαίου θυσίαν παραδόξως, όν Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Λύτρωσιν έρχεται Χριστός, διά Βαπτίσματος, παρασχείν πάσι πιστοίς, εν τούτω τόν Αδάμ καθαίρει γάρ, τόν πεπτωκότα υψοί, τόν ρίψαντα Τύραννον αισχύνει, τούς ουρανούς ανοίγει, Πνεύμα θείον καθέλκει, καί τής αφθαρσίας, τήν μέθεξιν δωρείται.

Πέπαυται πλάνη τού εχθρού, φωνή βοώντος γάρ, εν ερή μω τήν Οδόν, Κυρίου κράζει ευτρεπίσατε, καί πάσας τρίβους αυτού, ευθείας ποιήσατε προστάττει, φάραγξ η ταπεινή γάρ, φύσις βροτών υψούται, όρος καί βουνός δέ, δυσμενών ταπεινούνται.

Ώ παραδόξων δωρεών! ώ θείας χάριτος, καί αφράστου ανοχής! Ιδού γάρ ύδατι καθαίρει με, πυρί φωτίζει με, καί Πνεύματι θείω τελειοί με, ο Πλάστης καί Δεσπότης, νύν εν τώ Ιορδάνη, τήν εμήν φορέσας φύσιν αναμαρτήτως.

Ωδή θ'  Ο Ειρμός

«Μή εποδύρεσθε μάτην, απογνώσεως βρόχοις, αποπνιγόμενοι βροτοί, υπεύθυνοι κακών, αλλ' έν κατανύξει ψυχής προσέλθωμεν, τώ καθαίροντι πάντας, ως μόνω καθαρώ, καί διδόντι συγγνώμην διά Βαπτίσματος».

Επί τώ ξένω σου τόκω, τό πρίν εκ τής Παρθένου, υπερφυώς εθαυμαστώθης, Λόγε τού Θεού, νύν δέ μεγαλύνη, μέγα Μυστήριον, εκτελών παραδόξως, μεθέξει τή σεπτή, Κολυμβήθραν πολύτεκνον θείω Πνεύματι.

Γή ηγιάσθη Γεννήσει, τή αγία σου Λόγε, διηγουμένων ουρανών, σύν άστροις δόξαν σήν, νύν δέ τών υδάτων φύσις ευλόγηται, σού σαρκί βαπτισθέντος, καί γένος γηγενών, πρός τήν πρίν επανήλθεν αύθις ευγένειαν.

Αγαλλιάσθω Γή πάσα. Ουρανός ευφραινέσθω. Κόσμος σκιρτάτω. Ποταμοί, κροτείτωσαν χειρί, αι Πηγαί καί Λίμναι, Άβυσσοι θάλασσαι, συγχαιρέτωσαν, ήκει Χριστός γάρ τόν Αδάμ, εκκαθάραι καί σώσαι θείω Βαπτίσματι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα  Ήχος α'

Χορός Αγγελικός

Ευφραίνου ποταμέ, Ιορδάνη, εν σοί γάρ, ο πάντων Ποιητής, παραγίνεται θέλων, τό Βάπτισμα εισδέξασθαι, υπό δούλου ως εύσπλαγχνος, τέρπου χόρευε, Αδάμ καί Εύα προμήτορ, επεδήμησεν, η απολύτρωσις πάντων, Θεός ο υπεράγαθος.

Δόξα... Καί νύν... όμοιον

Χειμάρρους τής τρυφής, ο Δεσπότης υπάρχων, προέρχεται ροαίς, ποταμού βαπτισθήναι, ποτίσαι βουλόμενος, αφθαρσίας με νάματα, όν Θεώμενος, ο Ιωάννης εβόα. Πώς τήν χείρά μου, τή κορυφή σου εκτείνω, ήν τρέμει τά σύμπαντα;

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα  Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Τόν ακατάληπτον, σάρκα πτωχεύσαντα, καί πρός τό Βάπτισμα, παραγενόμενον, καί τήν ανάπλασιν ημών, εν αυτώ εργαζόμενον, άπαντες υμνήσωμεν, ως Θεόν πολυέλεον, καί τήν συγκατάβασιν, τήν αυτού μεγαλύνωμεν, βοώντες ευχαρίστω καρδία. Δόξα Χριστέ τή επιφανεία σου.

Δόξα... Καί νύν... όμοιον

Αδάμ τήν γύμνωσιν, ενδύων εύσπλαγχνε, καταστολήν δόξης, μέλλεις γυμνούσθαι σαρκί, εν Ιορδάνη ποταμώ, ώ θαύματος παραδόξου! πώς, σε υποδέξεται, ύδωρ Δέσποτα Κύριε, ύδασι στεγάζοντα, υπερώα ως γέγραπται, υμνούμεν Ιησού ευεργέτα, πάντες τήν σήν επιφάνειαν.

Κανόνες τρείς. ο Προεόρτιος εις ς' τής Οσίας καί τών Μαρτύρων εις η'.

Κανών ο Προεόρτιος Ποίημα Ιωσήφ

Ωδή α'  Ήχος α'  Ο Ειρμός

Χριστός γεννάται

«Πικράς δουλείας ρυσθείς, Ισραήλ, την άβατον διήλθεν ως ήπειρον, εχθρόν δέ ορών ποντούμενον, ύμνον εν ευφροσύνη, άδει Θεώ, τώ τερατουργούντι βραχίονι υψηλώ. Ότι δεδόξασται».

Χριστός μολεί πρός τό βάπτισμα. Χριστός πρός, Ιορδανην εφίσταται. Χριστός τάς ημών εν ύδασι, θάπτει νύν αμαρτίας, ως αγαθός, εν αγαλλιάσει, ανυμνήσωμεν αυτόν. Ότι δεδόξασται.

Ρανάτωσαν ευφραινόμεναι, νεφέλαι ευφροσύνην αιώνιον, Χριστός Ιησούς προέρχεται, νάμασιν Ιορδάνου, τούς ποταμούς, τών αμαρτημάτων, κατακλύσαι φωτισμόν πάσι δωρούμενος.

Ιδού τό φώς επιφαίνεται, ιδού ο ιλασμός αναδείκνυται, ιδού ο Σωτήρ εφίσταται, λάμψαι τοίς εν τώ σκότει, θείας αυγάς, τούτον διανοίαις, καθαραίς χαρμονικώς υποδεξώμεθα.

Κανών τής Οσίας

Ήχος β'  Δεύτε λαοί

Στέψαι τήν σήν, άσμασι μνήμην προήρημαι, σοί πεποιθώς ο άμουσος, καί όλος άναγνος, αλλά δίδου μοι λόγον, σοφίας καί αγνείας, σαίς παρακλήσεσιν.

Όλον τόν νούν, πρός θείον ύψος επάρασα, καί τών χρηστών τήν άβυσσον, καί απολαύσεων, επιγνούσα τό χρήμα, απάντων απανέστης, τών προσηκόντων σοι.

Νούν πρός Θεόν, αναπτερούσα τόν ύψιστον, σώμα τό σόν ηλούμενον, εις τά χαμαίζηλα, εγκρατεία καί πόνοις, εκούφιζες ποθούσα, βαρείαν εύκλειαν.

Θεοτοκίον

Μείνας ο ήν, καί σαρκωθείς εκ νηδύος σου, ο ήμεν εδωρήσατο, ημίν τό πρότερον, εκ χοός γεγονόσι, ρυσάμενος πταισμάτων, Θεογεννήτρια.

Κανών τών Mαρτύρων

Ήχος βαρύς  Άσωμεν τώ Κυρίω

Δεύτε πιστοί συμφώνως, εορτάσωμεν τήν υπερένδοξον, μνήμην τών Αθλοφόρων, εν ωδαίς πνευματικαίς, δοξολογούντες Χριστόν.

Οι Αθλοφόροι Χριστού, καί τής Πίστεως στερροί υπέρμαχοι, κατά τής ασεβείας, οπλισάμενοι στερρώς εχθρούς ενίκησαν.

Ο ασεβής διώκτης, καί τής πίστεως Χριστού αλλότριος, κατά τών αθλοφόρων, εμμανείς ο δυσσεβής, πίστει Κατήργηται.

Θεοτοκίον

Τήν ποίμνην ήν εκτήσω, Θεογεννήτρια ταύτην περίσωζε, από πάσης ανάγκης, δυσωπούσα τόν Σωτήρα, καί Θεόν ημών.

Ωδή γ'  Ο Ειρμός

Τώ πρό τών αιώνων

«Μή εν τή σοφία, καί τώ πλούτω καυχάσθω θνητός τώ αυτού, αλλά εν τή πίστει τού Κυρίου, ορθοδόξως Κραυγάζων, Χριστώ τώ Θεώ καί μέλπων αεί. Επί τήν πέτραν τών σών εντολών, στήριξόν με Δέσποτα».

Ο πρό τών αιώνων, συνεδρεύων Πατρί καί τώ Πνεύματι, νύν επ' εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθείς καθώς οίδε, Χριστός μολεί πρός τό Βάπτισμα, αθανασιαν τώ θείω λουτρώ, πάσι παρεχόμενος.

Ύδατι ενθάψαι, τάς ημών αμαρτίας βουλόμενος, τού Ιορδάνου εν τοίς ρείθροις, διά σπλάγχνα ελέους, Χριστός ο Θεός προέρχεται, καί αναπλάττει φθαρέντας ημάς, διά τού Βαπτίσματος.

Γύμνωσιν αισχίστην, περιστέλλων Αδάμ τού προπάτορος, απογυμνούσαι εκουσίως, καί ροαίς Ιορδάνου, σαυτόν περιστέλλεις ύδασι, τά υπερώα στεγάζων Χριστέ, μόνε πολυέλεε.

Τής Οσίας

Στερέωσoν ημάς εν σοί

Εφείσω τής σαρκός πολλοίς εν τραύμασιν, ουδόλως ασχέτως πιεζομένης, πρός τούς πόνους τής ασκήσεως, ο πειράζων εν οίς εναπεκρούετο.

Πορείαν τήν στενήν ζωής τήν πρόξενον, αφθάρτου καί θείας σύ ηρετίσω, τήν πλατείαν καταπτύσασα, ής ουδέν χείρον όντως τώ νούν έχοντι.

Ζεούσης παρειάς τό άνθος έφυγες, τή τήξει καί πόνοις τής εγκρατείας, καί τό φλέγον τών ομμάτων σου, τών δακρύων κρουνοίς εναπεσβέννυτο.

Θεοτοκίον

Ο Λόγος σαρκωθείς εκ σού Πανάμωμε, τήν σάρκα τού ρύπου θέλων εκπλύναι, υποδείγματι καθάρσεως, αρρυπώτου τοίς ύδασι βαπτίζεται.

Τών Μαρτύρων

Εστερεώθη η καρδία μου

Τής ευσεβείας καί τής πίστεως τούς προστάτας, τούς θείους αθλοφόρους ευφημήσωμεν, Θεόπεμπτον καί θεωνάν τόν αοίδιμον.

Κανών καί τύπος καί υπόδειγμα φανέντες, οι Χριστού Μεγαλομάρτυρες, τών Αγίων γεγόνασιν, οδηγοί πρός τήν άθλησιν.

Ζηλούντες τούτων τήν ενάρετον πολιτείαν, οι Μάρτυρες ομαδόν επί τού βήματος, παρεστώτες εκραύγαζον, Χριστιανοί εσμεν άπαντες.

Θεοτοκίον

Ετέχθης εκ Παρθένου ανερμηνεύτως, εφάνης ως ηυδόκησας φιλάνθρωπε, καί τόν κόσμον ανεκαίνισας Κύριε.

Ο Ειρμός

«Εστερεώθη η καρδία μου έν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μoυ, καί επλατύνθη επ' εχθρούς μου τό στόμα μου».

Κάθισμα τής Οσίας

Ήχος πλ. α'  Τόν συνάναρχον

Ασκητών υπερβάσα σύ τό φερέπονον, εν ουρανοίς απολαύεις διαφερούσης μονής, καί τής κρείττονος αίγλης αναπεπλήρωσαι, ότι κατ' άνδρας τήν σκληράν, διοδεύσασα οδόν, νενίκηκας τά παρόντα, καί Αγγέλοις καθωμοιώθης, καί νύν τής δόξης συμμετέχεις αυτών.

Δόξα... Τών Μαρτύρων

Ήχος α'  Τόν τάφον σου Σωτήρ

Θεόπεμπτος οφθείς, Ιεράρχης τών κάτω, εφάνη ταίς ποιναίς Ιεράρχης τών άνω. Τυράννων προστάγματος, παρακούσας αικίζεται, αγαλλόμενος, αναβοών. Σέβω μόνον, τόν ενθάψαντα, τού Ιορδάνου τοίς ρείθροις, βροτών παραπτώματα.

Καί νύν... Προεόρτιον, όμοιον

Ο μέγας υετός, πρός ποτάμια ρείθρα, προέρχεται σαρκί, βαπτισθήναι θελήσας, πρός όν ο θείος Πρόδρομος, εκθαμβούμενος έλεγε. Πώς βαπτίσω σε, ρύπον μή έχοντα όλως; πώς εκτείνω μου, τήν δεξιάν επί κάραν, ήν τρέμει τά σύμπαντα;

Ωδή δ'  Ο Ειρμός

Ράβδος εκ τής ρίζης

«Ακήκοε πάλαι Αββακούμ, Χριστέ σου ο θαυμάσιος, τήν ακοήν καί φόβω έκραζεν. Από θαιμάν ο Θεός, ήξει καί ο Άγιος, όρους εκ δασέος κατασκίου, τού σώσαι σού τούς Χριστούς. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Ύδωρ απαντλήσατε ζωής, ιδού νύν παραγέγονεν, ο τής ειρήνης Ποταμός αληθώς, ξηράναι τά θολερά, απιστίας ύδατα, καί τόν φωτισμόν αναπηγάσαι, τοίς μελωδούσιν αυτώ. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ευφράνθητι έρημος τό πρίν, διψώσα φύσις άπασα, η τών ανθρώπων, νύν επέφανε, χειμάρρους ο τής τρυφής, Ιορδάνου νάμασι, λύων τόν αυχμόν τής αμαρτίας, ώ μελωδούμεν πιστώς. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Βοώντος φωνή προφητικώς, ερήμοις περιήχησε, ταίς διανοίαις, Ετοιμάσατε, οδούς ευθείας Χριστώ, ερχομένω λέγουσα, όπως βαπτισμώ αναχωνεύση, παλαιωθέντας ημάς, λύων τήν αρχαίαν απόφασιν.

Τής Οσίας

Ελήλυθας, εκ Παρθένου

Σύ σώματος, διαφέρουσα κάλλεσι γέγονας, τοίς πολλοίς παραίτιος, ουκ ευτυχούσης οράσεως, όθεν αφανίσασα σαυτήν, μετέσχες θείας ωραιότητος.

Υπέμεινας, ως Ιώβ τήν τού σώματος κάκωσιν, ού προή κας λόγιον, τήν τελευτήν επισπώμενον, χρόνω καί τή φύσει δέ, είξασα, θείαν απήρας πρός κατοίκησιν.

Μεμόνωσαι, συγγενών καί γονέων καί κτήσεως, τόν Χριστόν μονώτατον, επαγομένη τόν άσυλον, πλούτον καί αδάπανον, μεθ' ού τής άνωθεν δόξης ώφθης μέτοχος.

Θεοτοκίον

Ο τόκος σου, τόν Αδάμ τής φθοράς ελυτρώσατο, φθοράς βροτεργάτιδος, άνευ καί γάρ υπέρ άνθρωπον, γέγονεν η σύλληψις, διό φθοράς τών κακών με, Κόρη λύτρωσαι.

Τών Μαρτύρων

Εισακήκοα τήν ακοήν

Πάσαν ήρδευσαν τήν οικουμένην, λόγοις ενθέοις, οι Χριστού Μεγαλομάρτυρες, καί πλάνην κατήργησαν.

Πλούτον άσυλον εφεύρον, όντως οι Αθλοφόροι, πλούτον καί δόξαν λαμπρότητα, τών επί γής δέ κατέπτυσαν.

Θωρακισάμενοι οι Αθλοφόροι, Χριστού τώ όπλω, τού τυράννου τήν ωμότητα, εν τούτω πάσαν κατέβαλον.

Θεοτοκίον

Μήτηρ άχραντε ευλογημένη, Αγνή Παρθένε, τούς υμνούντάς σε περίσωζε, από πάσης περιστάσεως.

Ωδή ε'  Ο Ειρμός

Θεός ών ειρήνης

«Τό φώς τό άδυτον, λάμψον Χριστέ, ταίς καρδίαις τών πίστει υμνούντων σε, ειρήνην σου δωρούμενος, ημίν τήν υπέρ νούν, όπως εξ αγνωσίας, νυκτός πρός τήν ημέραν, τών εντολών σου τρέχοντες, δοξολογώμέν σε φιλάνθρωπε».

Ειρήνης υπάρχων, Χριστέ Βασιλεύς, τό τής έχθρας μεσότοιχον έλυσας, σαρκός εν ομοιώματι, φανείς επί τής γής, όθεν τήν έλευσίν σου, ιδών ο Ιωάννης, κατεπλήττετο φόβω, χειροθετείν σε κελευόμενος.

Δρακόντων τάς κάρας, συντρίψαι Χριστός, επειγόμενος νύν παραγίνεται, τοίς ύδασι καί τρέμοντι, βοά τώ Βαπτιστή. Έκτεινόν σου τήν χείρα, καί άψαι κορυφής μου, καί δειλίαν απόθου, επιτελών τό προσταττόμενον.

Εδήλου Προφήτης, τήν χάριν ποτέ, τού Βαπτίσματος θείω εν Πνεύματι πατάξας Ιορδάνια, τά ρείθρα μηλωτή, άτινα διηρέθη, ημίν οδοποιούντας, αναγέννησιν θείαν, τού εν αυτοίς επιφανέντος Χριστού.

Τής Οσίας

Ο τού φωτός χορηγός

Ναός γεγένησαι, τού ενοικούντος εν αγνοίς πνεύμασι, Λόγου σοφή, εφαίδρυνας σύ γάρ, ασκήσεως πολλοίς, έν πόνοις ψυχής σου, τό κάλλος πανένδοξε.

Σάρκα ενέκρωσας, φοινισσομένην φυσική χάριτι, πόνοις πολλοίς φαιδρύνουσα μάλλον φωτί τών αρετών, ψυχής τήν εικόνα, φαιδρώς καταλάμπουσαν.

Ύλην τού σώματος, τώ τής ψυχής σου πρός Χριστόν έρωτι, φλέξασα σύ, τανύν τοίς αϋλοις, αϋλως αληθώς, Αγγέλοις συγχαίρεις, Θεόν κατοπτεύουσα.

Θεοτοκίον

Κάρας συνέθλασεν, ή κεφαλή τών ευσεβών Πάναγνε, ρείθροις τανύν, τών εμφωλευόντων, δρακόντων ο τεχθείς, εκ τής σής νηδύος, σποράς όντως άνευθεν.

Τών Mαρτύρων

Οι ορθρίζοντες Λόγε

Οι σοφοί Αθλοφόροι, τής πίστεως οπλίται, τάς βασάνους γενναίως, εχθρών τών παρανόμων, νικήσαντες ομού, στεφάνους εδέξαντο.

Ού θωπεία, ου πλάνη, ού δόξα τών γηϊνων, ηδυνήθη εκκόψαι, τής πίστεως τόν δρόμον, υμών τών Αθλητών, διό αγάλλεσθε.

Παρεστώτες τώ θρόνω, τής δόξης τού Κυρίου, μετ' Αγγέλων απαύστως, πρεσβεύσατε δοθήναι, πταισμάτων ιλασμόν, τοίς πίστει υμνούσιν υμάς.

Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε, η Κεχαριτωμένη, η τεκούσα εν χρόνω, τόν Λόγον υπέρ λόγον, δυσώπησον αυτόν, σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Ωδή ς'  Ο Ειρμός

Σπλάγχνων Ιωνάν

«Όλος εκ παθών, αμέτρων συνέχομαι, καί κήτει κακών συγκαταπέπομαι, αλλ' ανάγαγε εκ φθοράς ο Θεός με ως πρίν Ιωνάν, καί πίστει τήν απάθειάν μοι δώρησαι, όπως εν φωνή αινέσεως, αληθείας τε πνεύματι θύσω σοι».

Σπλάγχνα οικτιρμών, Χριστός ενδεικνύμενος, εν δούλου μορφή ο αναλλοίωτος, παραγίνεται, πρός τόν δούλον αιτούμενος Βάπτισμα, τής δουλείας αφαρπάζων τό ανθρώπινον, ούπερ εκπλαγείς τήν έλευσιν, δειλιά καί τώ φόβω συστέλλεται.

Πώς σε ποταμού, ροαί υποδέξωνται, τό άστεκτον πύρ νύν αφικόμενον; πώς τήν γύμνωσιν, επουράνιοι βλέψωσιν Άγγελοι; πώς τήν χείρα Ιωάννης επεκτείνη σοι, Λόγε τού Θεού προάναρχε, τώ αυτόν από γής διαπλάσαντι;

Θάλασσα διχή, φυγούσα εδήλωσε, τού νέου λαού θείαν διάβασιν, ήν ειργάσατο, ποταμώ τή σαρκί αφικόμενος, ο εκ πέτρας παραδόξως βλύσας νάματα, τούτον, ως Θεόν δοξάσωμεν, τήν ημών συντριβήν αναπλάσαντα.

Τής Οσίας

Εν αβύσσω πταισμάτων

Λαμπρυνθείσα τή αίγλη τού Πνεύματος, πάσαν τήν απόλαυσιν απεσκοράκισας, τών σαρκικών Ορέξεων, τών καλών γάρ ετρώθης τώ έρωτι.

Ήστραψέ σου φωσφόρου τήν σήμερον, μνήμη τηλαυγέστερον καταφωτίζουσα, τήν τών ψυχών σκοτόμαιναν, Μοναχών Ασκουσών εγκαλλώπισμα.

Τό σεμνόν τής αγνείας ετήρησας, στέργουσα, τόν θάλαμον τόν αδιάφθορον, τού γάρ Χριστού τώ έρωτι, επυρώθης τού ξένου νυμφίου σου.

Θεοτοκίον

Ίνα δόξης πλησθώμεν ελήλυθεν, άδοξον εις άνθρωπον δόξης ο Κύριος, ως γάρ βροτός ρυπτόμενος, σός Υιός τούς ανθρώπους εδόξασεν.

Τών Μαρτύρων

Οι ωνάς εκ κοιλίας

Κατήργησαν τών ειδώλων τήν πλάνην, οι Μάρτυρες έν σταδίω αθλούντες, καί ασέβειαν πάσαν, εξηφάνισαν εκ γής, τή αθλήσει αυτών.

Παρέστησεν ο εχθρός καί διώκτης, τής Πίστεως τούς αυτού υπηρέτας, ξιφήρεις ώσπερ αρνας, ανελείν ημάς πικρώς, Μάρτυρες ένδοξοι.

Ως είδετε ο χορός τών Αγίων, τούς τυράννους ενωπλισμένους τώ ξίφει, αδειλάνδρως εβοάτε. Στρατιώται τού Χριστού, πέλομεν ώ δικασταί.

Θεοτοκίον

Όν έτεκες Θεοτόκε ανερμηνεύτως, Θεόν ημών δυσωπούσα μή παύση, ρυσθήναι εκ κινδύνων, τούς υμνούντάς σε Αγνή αειπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν, Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς».

Κοντάκιον  Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Εν τοίς ρείθροις σήμερον τού Ιορδάνου, γεγονως ο Κύριος, τώ Ιωάννη εκβοά. Μή δειλιάσης βαπτίσαι με, σώσαι γάρ ήκω, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον.

Ο Οίκος

Ουκ απαιτώ σε, Βαπτιστά, τούς όρους υπερβήναι, ού λέγω σοι, Ειπέ μοι, ά λέγεις τοίς ανόμοις, καί παραινείς αμαρτωλοίς, μόνον βάπτισόν με σιωπών, καί προσδοκών τά από τού Βαπτίσματος, έξεις γάρ διά τούτων αξίωμα, όπερ ουχ υπήρξε τοίς Αγγέλοις, καί γάρ πάντων τών Προφητών μείζονά σε ποιήσω, εκείνων μέν ουδείς σαφώς με κατείδεν, αλλ' εν τύποις καί έν σκιαίς καί ενυπνίοις, σύ δέ, επί σού ιστάμενον Κατά γνώμην, σώσαι γάρ ήκω, Αδάμ τόν πρωτόπλαστον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Ε' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Θεοπέμπτου καί Θεωνά.

Στίχοι

·          Όπως τελευτά Θεόπεμπτος, είπάτω.

·          Αθλών τελευτώ, τήν κάραν τμηθείς ξίφει.

·          Εθεντό μ' εκραύγαζε τού Ψάλτηρίου,

·          Λάκκω, Θεωνάς Μάρτυς, εν κατωτάτω.

·          Πέμπτη εκ ξίφεος λίπε τόν δε βίον Θεόπεμπτος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Συγκλητικής.

Στίχοι

·          Συγκλητική λιπούσα δουλείαν βίου,

·          Κλητοίς Θεού σύνεστι δούλοις εν πόλω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου, τού εν Ακρίτα.

Στίχοι

·          Ο Γρηγόριος αρεταίς λάμψας μέγα,

·          Λαμπρώς μεταστάς, καί μέγα πλουτεί κλέος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Φωστηρίου.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Σάϊς, εν θαλάσση βληθείς, τελειούται.

Στίχοι

·          Ηλθον θαλάσση εις βάθη, λέγει Σάϊς,

·          Φυγών τά ποτίζοντα τής πλάνης βάθη.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Θεόειδος υπό δημίων πατούμενος τελειούται.

Στίχοι

·          Πόδες πατούντες σαρκίον Θεοείδου,

·          Ψυχήν αποθλίβουσι ληνώ τού πόλου.

Τή αυτή ημέρα, η Οσία Δομνίνα εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

·          Χαρίζεταί σοι τήν άνω κληρουχίαν,

·          Δομνίνα, σαρκός η κάτω κακουχία.

Τή αυτή ημέρα, η Οσία Τατιανή εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

·          Τατιανή τακείσα νηστείαις πάλαι,

·          Νύν Αγγέλοις σύνεστι νηστείας φίλοις.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς.

Ωδή ζ'  Ο Ειρμός

Οι Παίδες ευσεβεία

«Υπήλθον ως νυμφώνα τής καμίνου, τήν φλόγα τήν άσβεστον, οι δι' ευσέβειαν ποτέ, Παίδες Άγιοι δειχθέντες Θεώ, καί συμφώ νως μελωδούντες, ύμνον έψαλλον. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί».

Χριστός η σωτηρία, επεφάνη φωτισμόν δωρούμενος, αγαλλιάσθω ουρανός, αι νεφέλαι δέ ρανάτωσαν, αληθώς δικαιοσύνην τοίς κραυγάζουσιν. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Ο πόκος όν προείδε, Γεδεων πλήρη λεκάνην ύδατος, εναποστάξαντα σαφώς, τό σόν Βάπτισμα εδήλου Χριστέ, ο παρέξεις βαπτισθείς τοίς αναμέλπουσιν. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Αλσί τά ατεκνούντα, Ελισαίος θεραπεύσας ύδατα, τήν ευτεκνίαν τής σεπτής, Κολυμβήθρας προεικόνισεν, εσομένην μυστικώς τοίς αναμέλπουσιν, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Τής Οσίας

Αντίθεον πρόσταγμα

Κακώς προμηθούμενος ο εναντίος, ψυχής σου, τό εύτονον, μαλάξαι νόσοις ώετο Ιώβ δέ ενέτυχε μαρτυρικώ καί σοφώ, πόνον απεκρούσθη ούν τών σών, υπομονή σοφή τιτρωσκόμενος.

Η σή νύν προσώκειλεν εκ τρικυμίας, τού βίου πρός εύδιον, ψυχή λιμένα βρίθουσα, καλλίστων ενθέων τε, τών αγωγίμων σοφή, ένθα προητοίμασται τών σών, τληπαθειών πολλών η ανάπαυλα.

Σοφώς καθωδήγησας εν κοινοβίω, τόν τόπον τυγχάνουσα, μή μεταλλάττειν πώποτε, μεγάλης γάρ πρόξενος η αμοιβή πημονής, λόγοις τε καί πράξεσιν ονείν, τάς μοναζούσας όντως ουκ ώκνησας.

Θεοτοκίον

Υδάτων η φύσις με τής αμαρτίας, εκπλυνει τού τόκου σου τώ υπέρ λόγον νεύματι, Θεού γάρ η κάθαρσις, τού Ποιητού τού φωτός, ρύπτει Θεονύμφευτε πολλοίς, τούς ρυπωθέντας Κόρη εν πταίσμασι.

Tών Μαρτύρων

Κάμινον καιομένην

Τέλος τού Μαρτυρίου, εδέξασθε ομού, τώ ξίφει θανατούμενοι, σύν γυναιξί, καί παισί, Χριστώ βοώντες. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ηγάλλοντο οι Άγιοι, ορώντες εαυτούς, τώ ξίφει τελειουμένους, καί πίστει ανεκραύγαζον, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τών ασεβών τό φρύαγμα, ηφάνισται εκ γής, καί οι θεοί πεπτώκασιν, εις γήν καί συνετρίβησαν, τή τών Μαρτύρων ομολογία, καί θεία στερρότητι.

Θεοτοκίον

Περίσωζε τήν ποίμνην σου, πανάχραντε Αγνή, εκ πάσης περιστάσεως, ως μόνη προστασία, τού γένους ημών ευλογημένη, Θεοτόκε Πανύμνητε.

Ωδή η'  Ο Ειρμός

Θαύματος υπερφυούς

«Τέρατος υπερφυούς έδειξε τύπον, η πυρένδροσος κάμινος πάλαι, τό γάρ πύρ ουκ έφλεξε νέους Παίδας, Χριστού προδηλούν, τήν ασπόρως εκ Παρθένου θείαν Γέννησιν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Αίνεσιν μεγαλοφώνως τώ Δεσπότη, αναπέμψωμεν, ήλθεν εφάνη, επιβαίνει ύδασι, καί γυμνούται ο Ουρανόν, ταίς νεφέλαις περιβάλλων καί βαπτίζεται, καθαίρων ημάς τούς αναμέλποντας. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Δεύτε νοερώς πρός, Ιορδάνην, αφικώμεθα θέαμα μέγα, εν αυτώ οψόμενοι, Ιησούς γάρ ο φωτισμός, παραγίνεται, καί δούλου υποκλίνεται, παλάμη σύν τρόμω αναμέλποντος. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Άνθραξ όν προείδεν Ησαϊας, εν τοίς ύδασι τού Ιορδάνου, αναφθείς συμφλέξεται ύλην πάσαν αμαρτιών, καί παρέξει συντριβείσι τήν ανάπλασιν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Τής Οσίας

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Σύ Μακαρία πρός τήν γήν, τών πραέων αληθώς φθάσαι επόθεις, ένθα τάξεις Αγγέλων, Οσίων καί Ασκητών, Παρθένων οικούσιν αιώνια, ανυμνολογούσαι, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Κάλλει τής φύσεως πασών, διαφέρουσα ψυχής επεμελήθης, ίνα πάντα τά πάθη τά ψυχικά νουνεχώς, νικήσης, διό κάλλος σώματος, σβέσασα ανήψας, ασκήσει τήν ψυχήν σου.

Άγρυπον νούν πρός τόν Θεόν, προθυμία τής ψυχής σύ κεκτημένη, μεθοδείας τού πλάνου, τού σοφιστού τών κακών, εις τέλος εκοίμισας Ένδοξε, καί νύν κοιμηθείσα, βιοίς εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Αναγεννήσαι τούς βροτούς, ο Υιός σου βουληθείς πρός, Ιορδάνην, ως περ άνθρωπος σπεύδει, Αγνή, δι' άκραν στοργήν, αρρύπως βαπτισθήναι άπαντα, ρύπον τής κακίας, βυθίζων τών ανθρώπων.

Τών Μαρτύρων

Τόν μόνον άναρχον

Τόν μόνον εύσπλαγχνον, Βασιλέα τής δόξης, ομολογούντες, οι σοφοί Αθλοφόροι, εδέξαντο τά βραβεία τής νίκης, βοώντες ευθαρσώς. Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στερρώς αντέστησαν, οι Χριστού Αθλοφόροι πρός τούς τυράννους, εναθλούντες γενναίως, νικήσαντες τών ειδώλων τήν πλάνην, βοώντες ευθαρσώς. Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ώσπερ αδάμαντες, οι γενναίοι όπλίται, τάς τών τυράννων, απειλάς καί βασάνους, νικήσαντες, εν χαρά άνεβόων. Υμνείτε Ιερείς, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τόν μόνον εύσπλαγχνον, προαιώνιον Λόγον, τόν εκ Παρθένου, επ' εσχάτων τεχθέντα, καί σώσαντα τών ανθρώπων τό γένος, υμνείτε Ιερείς, Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν μόνον άναρχον, Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν, ουρανών αι Δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή Θ'  Ο Ειρμος

Μυστήριον ξένον

«Απόρρητον τό τής Παρθένου μυστήριον, ουρανός γάρ αύτη, καί θρόνος Χερoυβικός, καί φωσφόρος ανεδείχθη Παστάς, τού Θεού καί Παντοκράτορος, αυτήν ευσεβώς, ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Μυστήριον ξένον, ορώ καί παράδοξον! Ιησούς εφίσταται, θέλων πρός ποταμόν Ιορδάνην, βοών Ιωάννη. Τήν σήν δεξιάν μοι φίλε δάνεισον, φρικτά εκτελούντι, εις λαού μου περιποίησιν.

Τά έρημα τού Ιορδάνου ανθείτωσαν, οι εν σκότει κείμενοι, μέγα επιφανέν υμίν, φέγγος ιδόντες σκιρτήσατε, Χριστός, Γαλιλαία άφικόμενος, σαρκί βαπτισθήναι, υπό δούλου καταδέχεται.

Ευφράνθητι νύν Ιορδάνη καί χόρευε, ώ Ιωάννη σκίρτησον, πάσα η οικουμένη αγάλλου, ιδού επεφάνη Χριστός, καί γυμνούται καί βαπτίζεται, στολήν περιβάλλων, αφθαρσίας τό ανθρώπινον.

Θεοτοκίον

Συνέλαβες δίχα φθοράς Παναμώμητε, τόν απερινόητον, τίκτεις δέ υπέρ φύσιν καί λόγον, τόν λόγω τά πάντα σαφώς, υποστήσαντα βουλήματι, αυτόν ως Θεόν αεί δυσώπει, τού σωθήναι ημάς.

Τής Οσίας

Ανάρχου Γεννήτορος

Λαμπρύνασα κάλλεσι, τής Παρθενίας Ένδοξε, σεαυτήν ωραϊζεις τοίς διαδήμασι, τής ασκητικής πολιτείας, όθεν διπλώ, στέφει καταστέφει, ο ξένος Νυμφίος σου, ού ετρώθης σύ τώ έρωτι.

Ελπίς ου κατήσχυνε, Συγκλητική σε πάνσεμνε, τών μελλόντων ήν έσχες εν τή καρδία σου, νύν γάρ απολαύεις τών πόνων, τάς αμοιβάς, παρά τού Σωτήρος, ανθ' ών τής ασκήσεως, άπαν είδος επετήδευσας.

Ισχύν καί κραταίωμα, σεμνή Χριστόν ενδέδυσαι, καί εις γήν αδικίαν κατεταπείνωσας, τού λελαληκότος εις ύψος, σύ τήν οφρύν, όθεν σε στεφάνω, τής νίκης εκόσμησεν, ο τής νίκης βραβευτής, Ιησούς.

Θεοτοκίον

Εν σοί τού Προπάτορος, η πτώσις στάσιν έλαβε, προχωρείν περαιτέρω σθένος μή έχουσα, τώ γάρ Βαπτισμώ τού Υιού σου, άπαν κακόν, νύν κατεβαπτίσθη, ουκούν τήν αιτίαν σε, τής καθάρσεως γεραίρομεν.

Τών Μαρτύρων

Τήν υπέρ φύσιν Μητέρα

Καταπατήσαντες πάντας, ειδωλολάτρας τή πίστει, οι Αθλοφόροι Χριστού τόν θείον δρόμον, ετέλεσαν ευσεβώς, καί τήν πίστιν εκραταίωσαν.

Τών επιγείων απάντων, καταφρονήσαντες πίστει, οι Αθλοφόροι Χριστού ομού προθύμως, αθλήσαντες εκ Θεού, εκομίσαντο ιάματα.

Οι Αθλοφόροι ανδρείως, θωρακισάμενοι πίστει, τόν τού Κυρίου Σταυρόν τάς παρατάξεις, καθείλον τάς τού εχθρού, καί στεφάνους εκομίσαντο.

Θεοτοκίον

Η έν γαστρί συλλαβούσα, τόν απερίληπτον Λόγον, καί τούτον άνευ σποράς ημίν τεκούσα, ικέτευε εκτενώς, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο Ειρμός

«Τήν υπέρ φύσιν Μητέρα, καί κατά φύσιν Παρθένον, τήν μόνην εν γυναιξίν ευλογημένην, άσμασιν οι πιστοί, κατά χρέος μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τών Μαρτύρων

Ο Ουρανόν τοίς άστροις

Ισχύς εν ταίς βασάνοις, επέμφθη σοι παρά Θεού, Θεόπεμπτε ιεράρχα, εν ή πρός πίστιν Θεωνάν, συναθλητήν επεσπάσω, μεθ' ού σε νύν ευφημούμεν.

Προεόρτιον, όμοιον

Ο εκ Παρθένου λάμψας, εν Βηθλεέμ σωματικώς, πρός Ιορδάνην νύν σπεύδεις, ρύπον εκπλύναι γηγενών, φωταγωγών τούς εν σκότει, διά Βαπτίσματος θείου.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. β'  Αι Αγγελικαί

Τί αμφιγνοείς, Βαπτιστά οικονομίαν, ήν περ εκτελώ, εις απάντων σωτηρίαν, τά πάλαι άφες άρτι, καί λογίζου τά πρόσφατα, πίστευε Θεώ συγκαταβάντι, καί προσελθων εμοί υπούργει, Θεός ήλθον γάρ, δι' ευσπλαγχνίαν τόν Αδάμ, καθάραι τού πτώματος.

Aίρων τάς ημών, αμαρτίας επί ώμων, ήλθες Ιησού, πρός τά ρείθρα Ιορδάνου, εγω δέ δέδοικά σου, τό φρικτόν τής ελεύσεως, πώς ούν μοι κελεύεις σε βαπτίσαι; αυτός εμέ καθάραι ήκεις, καί πώς Βάπτισμα, τό παρ εμού επιζητείς, τό πάντων καθάρσιον.

Φύσεως εμής, ακατάληπτος ο λόγος, δούλου δέ μορφήν, ενδυσάμενος προήλθον, επί τόν Ιoρδάνην, μηδαμώς μοι αμφίβαλλε. Δεύρο, μή φοβού, προσέγγισόν μοι, τήν δεξιάν τή κορυφή μου, τιθείς βόησον. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Ώτής υπέρ νούν, καί αμέτρου σου πτωχείας, Λόγε τού Θεού! δι' εμέ τόν πεπτωκότα, επέγνων σε δι' οίκτον, τόν Αδάμ ενδυσάμενον, καί τούς εξ Αδάμ Καινοποιούντα, καί πειθαρχών τή σή κελεύσει, πιστώς κράζω σοι. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Δόξα... όμοιον

Τρόμω λειτουργών, Ιωάννης τώ Δεσπότη, χαίρει τή ψυχή, καί βοά μετ' ευφροσύνης. Συγχάρητέ μοι πάσαι, γενεαί τού Προπάτορος, ήλθε γάρ ημών η προσδοκία, ελήλυθεν εν Ιορδάνη, Χριστός άπαντας, τής αμαρτίας τού Αδάμ, καθάραι ως εύσπλαγχνος.

Καί νύν... όμοιον

Άσωμεν Λαοί, τώ τεχθέντι εκ Παρθένου, καί εν ποταμώ, βαπτισθέντι Ιορδάνου, καί πρός αυτόν βοώμεν, Βασιλεύ πάσης κτίσεως, δώρησαι ημίν ακατακρίτως, εν καθαρά τή συνειδήσει, πιστώς φθάσαι σου, καί τήν αγίαν εκ νεκρών, τριήμερον Έγερσιν.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά

Ήχος β'  Οίκος τού Εφραθά

Ίδε ο Βασιλεύς, ιδού η προσδοκία, τού Ισραήλ επέστη. Λαοί αγαλλιάσθε, τό φώς γάρ επιφαίνεται.

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιείμ.

Ώπται τοίς επί γής, μετά σαρκός τό θείον, νύν φώς τοίς εν τώ σκότει, επέφανε καί πάσιν, η χάρις εξανέτειλεν.

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Ο λύχνος τώ Φωτί, η αυγή τώ Ηλίω, Πρόδρομος τώ Λόγω, ο φίλος τώ Nυμφίω, Προφήτα καθυπούργησον.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Ιωάννη Βαπτιστά, ο εν μήτρα γνωρίσας με τόν Αμνόν, εν ποταμώ μοι διακόνησον, μετά Αγγέλων μοι λειτούργησον, εκτείνας άψαι τή χειρί σου, τής κορυφής μου τής αχράντου, καί όταν ίδης τά όρη τρέμοντα, καί τόν Ιορδάνην επαναστραφέντα, σύν τούτοις βόησον, ο σαρκωθείς εκ Παρθένου, εις ημών σωτηρίαν, Κύριε δόξα σοι.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις